Omdat iemand die overleden is bij voorkeur binnen vier tot zes uur na het overlijden moet worden verzorgd, zijn wij vaak het eerste contact met mensen van de uitvaartonderneming. En dat eerste contact moet gewoon goed zijn. Ondanks het verdriet dat er is, willen wij de nabestaanden ook een mooie herinnering meegeven. Het maakt daarom niet uit hoe lang we bezig zijn met het verzorgen van de overledene. Het is zó belangrijk om daar alle tijd en ruimte voor te nemen. Dat is zo waardevol voor de familie.

Wilma van der Kleijn-Henraath
Verzorger

Verzorgen

Dat weet ik namelijk uit eigen ervaring en dat is ook de aanleiding geweest dat ik dit ben gaan doen. Het voelt voor mij niet als een beroep, maar als een roeping. In 2005 overleed mijn vader. Mijn zussen en ik mochten wel bij het verzorgen van hem aanwezig zijn, maar verder niets zelf doen. Dat was niet fijn en ik bedacht me dat dit ook heel anders zou moeten kunnen. Dat was gelukkig inderdaad het geval toen mijn moeder anderhalf jaar later overleed. Samen met mijn zussen mocht ik haar verzorgen en we hadden, tot het moment van de uitvaart, de beschikking over een 24 uurskamer. Het was allemaal zó anders als bij mijn vader. Dit was zó fijn en voelde zó goed. Eigenlijk zou ik anderen ook een dergelijke manier van afscheid nemen gunnen. Ik denk dat op dat moment de wens ontstond om iets in de uitvaartbranche te gaan doen.

Kleine dingen maken het verschil

Ik heb mijn droom kunnen verwezenlijken en vind het fantastisch om te doen. In de uitvaartzorg kun je zoveel voor een ander beteken door gewoon alleen maar mee te denken. Zo was ik eens bij een gezin waarvan de man was overleden toen hij wilde bemiddelen bij een burenruzie. Ik werkte toen nog voor een andere begrafenisondernemer. De man lag in de huiskamer opgebaard en ik kwam om hem naar het uitvaartcentrum te brengen. Toen ik in de keuken even met zijn echtgenote stond te praten, merkte ik dat hun twee honden vreselijk nerveus en onrustig waren. Ze wilden duidelijk graag naar binnen, maar de deur naar de kamer zat dicht. Op mijn vraag waarom ze hen niet in de kamer liet, merkte ze op dat dat niet mocht van de begrafenisondernemer. Ik overtuigde haar dat dat geen kwaad kon. Samen hebben we de kist op de grond gezet, zodat de honden afscheid konden nemen van hun baasje. Toen waren ze rustig en gingen ze liggen. De echtgenote was me zó dankbaar! Dat zijn van die kleine dingetjes die nét het verschil maken. Dat vind ik belangrijk.

Uitvaartzorg

Gelukkig deelt Anne die visie ook en dat uit zich in soms heel kleine details die echter enorm gewaardeerd worden. Eén van die gebruiken betreft bijvoorbeeld het schoon en netjes achterlaten van het bed waarin de overledene die we komen ophalen heeft gelegen. Op het bed leggen we vervolgens nog een roos met een kaartje waarop ‘Veel sterkte met het verlies’ staat. Dat hadden we ook gedaan bij een nog vrij jonge man die was overleden. Toen wij hem kwamen ophalen, waren zijn schoonouders, echtgenote en zoontje ook aanwezig. Het zoontje was autistisch en was overstuur. Ik ben eerst eens bij hem gaan zitten, heb hem getroost en uitgelegd dat we helemaal niets engs zouden doen, maar juist heel goed voor zijn papa zouden zorgen. Zijn moeder en grootouders waren zó blij dat ik oog had voor het kind. Een jaar later zag ik deze familie weer, omdat de opa was overleden. De moeder van het jongetje liet me binnen. ‘Ik ben zo blij dat jíj erbij bent! Nu weet ik zeker dat het goed komt’, begroette ze me. Ook haar zoontje was er. Zijn gezichtje lichtte op toen hij me zag en hoopvol vroeg hij of ik ook een roos mee had gebracht voor opa.

Traantje wegpinken

Mensen denken wel eens dat dit werk voor mij heel gewoon is, maar dat is niet zo. Als ik het op die manier zou ervaren, zou ik er direct mee stoppen. Wij zijn ook maar gewoon mensen en pinken ook wel eens een traantje weg. Gelukkig hebben we een heel fijn team bij Besems Uitvaartverzorging en kunnen we er met elkaar goed over praten. We zien ook aan de ander als er wat is. We zijn op elkaar ingespeeld.