Tag Archief van: uitvaartverzorging Gorinchem

herdenkingsavond

Mooie herdenkingsavond in Afscheidscentrum De Engel

/in /door

In hun eigen Afscheidscentrum De -Engel heeft Besems Uitvaartverzorging op vrijdagavond 15 maart 2019 haar zesde herdenkingsavond gehouden.

Jaarlijks

Jaarlijks organiseert Besems deze avond voor de nabestaanden, waar zij de uitvaarten voor hebben verzorgd dat jaar voorafgaand. Ook dit jaar was het weer indrukwekkend en perfect verzorgd, aldus de aanwezige nabestaanden. Tijdens deze avond heeft zowel Anne Besems als Denyse Kamerman gesproken en zorgde Safe and Sound, bestaande uit Ruben Weverling en Marit Bakker, voor de muzikale inbreng. Marit heeft op de melodie van ‘Photograph’ en ‘You raise me up’ zelf Nederlandstalige teksten geschreven, die zeer veel indruk maakten op de aanwezigen.

Overledenen

Alle namen van de overledenen zijn deze avond genoemd en de aanwezige nabestaanden kregen de gelegenheid om een kaars aan te steken bij de foto van hun dierbare. Voor een aantal was dit een emotioneel moment, maar vooral bijzonder. Even een moment stilstaan bij het wegvallen van hun dierbare; dat is de insteek van deze avonden.

Herdenkingsmomenten

De reden dat Besems deze avond in maart houdt, is goed te verklaren aldus Anne Besems: ‘In december zijn er al meerdere herdenkingsmomenten. Het is ook nog eens een lastige maand voor de nabestaanden, omdat het voor allen de eerste keer is dat ze het in deze feestelijke maand zonder hun dierbare moeten doen. En in maart is het zes jaar geleden dat we begonnen met onze uitvaartonderneming, dus een mooi moment om per jaar de nabestaanden deze avond aan te bieden.’

Besems Uitvaartverzorging

Besems Uitvaartverzorging gaat in samenwerking met Safe and Sound dit jaar een cd uitbrengen met nummers die door Marit Bakker zijn herschreven. Deze worden voor een aantrekkelijke aanschafprijs verkocht en de opbrengst komt geheel ten goede aan Stichting Ambulance Wens. Besems heeft veel affiniteit met deze stichting, omdat zij met enkel vrijwilligers een laatste wens van terminale patiënten in vervulling laat gaan.

‘Het ultieme eerbetoon voor Hans’

/in /door

Rob: ‘Ik kom uit een heel hecht gezin, dat bestond uit een vader, moeder en vier zoons. Mijn oudste broer Hans was precies tien jaar ouder dan ik. We hadden een sterke band. Die is ontstaan in de periode dat mijn moeder, toen ik nog vrij jong was, -ernstig ziek werd en Hans voor ons allemaal een soort vaderrol op zich nam. Hij ondersteunde daarin mijn vader die de zorg voor vier kinderen droeg.’

Niet voorbereid

‘Hans was het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Zijn passies waren zijn Harley Davidson en Schotland en alles wat daarbij hoorde. Mijn broer was nog maar 28 jaar toen de ziekte van Parkinson bij hem werd geconstateerd. Hij bleek al langere tijd ziek te zijn en er was al veel schade aangericht. Daardoor was hij niet meer in staat om zelfstandig te wonen. Een verzorgingshuis is nooit ter sprake gekomen, want het stond voor mijn ouders vast dat zij hem zouden verzorgen. En dat hebben ze ruim 25 jaar met heel veel liefde en toewijding gedaan. Ondanks dat we wisten dat Hans ziek was, waren we gek genoeg niet voorbereid op zijn overlijden. Het klinkt misschien naïef, maar ergens verwachtten we niet dat ons zoiets zou overkomen. Wij zouden als gezin altijd bij elkaar blijven. Maar het ging ineens heel snel. Op dinsdag hoorden we dat het niet goed met hem ging en twee dagen later was Hans overleden. Hij was nog maar 56 jaar.’

Begrafenisondernemingen

‘Er moest dus ineens veel geregeld worden, waaronder Hans’ begrafenis. Nu zijn er in oud-Gorkum enkele gevestigde namen op het gebied van begrafenisondernemingen en het is bijna te doen gebruikelijk dat die worden geconsulteerd als er iemand overlijdt. De begrafenisvereniging die ik belde, bleek te zijn overgenomen door een franchiseorganisatie. Ik kreeg een totaal vreemd iemand aan de telefoon. Het gesprek was niet betrokken en we besloten dat we haar niet Hans’ begrafenis wilden laten regelen. Toen zijn we verder gaan zoeken en door stom toeval kwamen we bij Anne Besems terecht. Ik heb hem gebeld en tien minuten later stond hij al voor de deur. Ik stond hem als eerste te woord, maar daarna nam hij ook alle tijd om met mijn ouders kennis te maken. Bij moeke was dat vooral een kwestie van luisteren. Hij vroeg haar hoe Hans was voordat hij ziek werd, wie hij was als persoon en hoe het was geweest om al die jaren voor hem te zorgen. Mijn vader benaderde hij op dezelfde manier. Mijn vader was een stille man, een oude zeeman, die maar weinig communiceerde. Hij was gewoon geen ‘prater’ en vaak op zichzelf. Mijn moeder daarentegen had voor iedereen altijd aandacht en een aardig woord. Door het geduld op te brengen hen aan te horen, zonder haast, zonder druk, won Anne hun vertrouwen en respect. Hij gaf hen echt de kans om hem te leren kennen.’

Rouwstoet

‘Anne dacht met ons mee. Omdat we hem over Hans’ passies voor Harley Davidson en Schotland verteld hadden, heeft Anne, in overleg met ons, ervoor gezorgd dat dit een rol speelde bij zijn uitvaart. Het kwam terug op de kaart, en de rouwstoet werd vergezeld door een Harley én een doedelzakspeler. Anne’s betrokkenheid was onvoorstelbaar. In twee dagen tijd heeft hij dat allemaal geregeld en het is exact zo gegaan zoals het was afgesproken. Dit was het ultieme eerbetoon aan Hans en ik weet zeker, dat als hij op een wolkje heeft zitten kijken, hij hiervan genoten heeft. Zo zou Hans het hebben gewild.’

Bijzondere band

‘Na het overlijden van Hans kwam Anne nog af en toe bij mijn ouders langs. Dan wipte hij even binnen om samen met mijn moeder een sigaretje te roken en bij te praten. Daardoor bouwden die twee een bijzondere band op. Na Hans’ overlijden ging moeke trouwens hard achteruit. Ze ging dementeren en dat was een verschrikkelijk traject. Wij snapten eerst dan ook helemaal niet wat er aan de hand was. Het is echt een lijdensweg geweest. Ze werd ook steeds magerder. Ze was echt op. Op een gegeven ogenblik is ze gevallen en brak ze haar heup. Drie dagen later overleed ze. Ruim twee jaar na het heengaan van Hans waren we ook onze moeder kwijt.’

Rots

‘Ik was helemaal van de wereld en had het emotioneel ontzettend zwaar. Ik heb Anne gebeld en hij was er vrijwel direct. Anne was die dagen echt onze rots in de branding. Hij had mijn moeder leren kennen en wist wat voor vrouw ze was geweest. Hij wist hoeveel het geloof voor haar betekende, dat ze uit Spijk kwam en hoe ze had geleden onder het verlies van haar oudste zoon. Allemaal elementen waar hij oog voor had en waar aandacht voor was. Zo stelde hij voor om het kerkje van Spijk op de achtergrond van de rouwkaart terug te laten komen en ook de doedelzakspeler weer in te schakelen.Ik merkte dat het Anne ook veel deed, hij was echt geraakt al was hij professioneel genoeg om zijn emoties niet toe te laten.’

Begrafenis

‘Na het heengaan van moeke, hebben wij de verzorging van onze vader op ons genomen. Maar het leven had voor hem zijn glans verloren. Voor zijn gevoel was hij alles kwijt. Ruim twee jaar na mijn moeder stierf ook mijn vader. Hij is gestorven van verdriet. Pa had na de begrafenissen van Hans en moeke een zwak voor Anne gekregen. Mijn vader was geen prater, maar hij liet het wel goed merken dat hij respect had voor Anne. Het sprak dan ook voor zich dat hij pa’s begrafenis zou regelen. Dus ik belde Anne opnieuw. Ondanks het feit dat hij op dat moment heel druk bezig was met een andere uitvaart, stond hij hier toch weer binnen tien minuten op de stoep. Hij heeft voor ons de uitvaart geregeld die paste bij mijn vader. Zonder toeters en bellen, want eenvoud was belangrijk voor pa. Geen toespraken, weinig genodigden en met muziek waar mijn vader van hield. Een uitvaart die ook dit keer weer paste als een maatpak.’

Aandacht

‘Anne, én zijn vrouw Dinny, hebben de afgelopen jaren veel voor onze familie betekend. Anne heeft aandacht voor de mens die de overledene was, dat heeft ons geraakt. Samen met zijn vrouw ontzorgt hij in zware emotionele tijden. Hij bewaart de rust, houdt overzicht en ontzorgt.’

‘Anne en Dinny maken écht het verschil’

/in /door

Het klinkt misschien vreemd, maar het overlijden van mijn vader heeft ook veel goeds voortgebracht. Ik heb er door zijn uitvaart een grote vriendenkring bijgekregen en daar hebben Anne en Dinny Besems een groot deel aan bijgedragen.

Maatje

Ik heb altijd bij mijn ouders gewoond. Na het overlijden van mijn moeder in 1999 bleven mijn vader en ik samen over. Hij was echt mijn maatje en dat stond dan ook bovenaan zijn rouwkaart: ‘Je was mijn maatje, je was mijn alles’. We konden het goed vinden samen. Mijn vader was heel vitaal. Het huishouden deed hij ook nog zelf, waardoor ik me helemaal aan mijn teken- en schilderwerk kon wijden. Sinds 2006 was ik namelijk als kunstenaar voor mezelf begonnen. Mijn vaders heengaan is een enorm gemis. Het is stil geworden om me heen. Als ikzelf niet iemand bel, kan het wel 14 dagen duren voordat ik anderen spreek.

Besems Uitvaartverzorging

De uitvaart van mijn moeder werd destijds geleid door Fred van Helden. Ik was hem helemaal uit het oog verloren, maar ineens zag ik zijn foto regelmatig in de Gorcumse Courant in een advertentie van Besems Uitvaartverzorging. Toen mijn vader in mei 2015 hartklachten kreeg, bedacht ik me dat, wanneer hij zou overlijden, ik met Anne Besems contact op zou nemen. De laatste weken van zijn leven week ik niet van zijn zijde. Op 12 september 2015, in de nacht van vrijdag op zaterdag, is mijn vader stilletjes ‘weg gegaan’.

Stoottroepen

Gelijk de volgende ochtend heb ik Anne in alle vroegte gebeld met de vraag of Fred van Helden bij hem werkte. Dat was toen inderdaad het geval, maar omdat Anne de uitvaartleider is, was híj het die die ochtend bij me langskwam. We raakten aan de praat en ik vertelde hem dat mijn vader vroeger bij de Stoottroepen zat en was uitgezonden naar Nederlands-Indië. Iedere drie maanden ontvingen we het verenigingsorgaan ‘Strijdend Nederland’ van de Boss (Bond van Oud Stoottroepers en Stoottroepers). Daarin had ik weleens gelezen over het gebruik om met een delegatie oud-strijders een bloemengroet te brengen bij de uitvaart van een stoottroeper. Dat kwam ineens in me op en ik vertelde het aan Anne. Hoe mooi zou het zijn als mijn vader ook zo’n bloemengroet zou krijgen? Anne heeft er meteen werk van gemaakt. Hij heeft het helemaal uitgevogeld en uitgezocht dat de kringvoorzitter Theo Roeffen in Den Bosch woonde. Dezelfde avond had ik Theo aan de telefoon. Met zijn 92 jaar is hij nog ontzettend actief en hij beloofde naar de uitvaart te komen én daar nog te spreken ook!

Kippenvelmoment

Op de dag van de uitvaart was er inderdaad een delegatie oud-strijders. In vol ornaat! Theo Roeffen en één van zijn collega’s namen plaats naast de kist, ieder aan een kant, en stonden een halfuur strak in de houding. Op de kist van mijn vader lag de Stoottroepersvlag. Na de plechtigheid, toen de dragers van het Dragersgilde de kist van mijn vader op hun schouders namen en naar buiten liepen, stond daar ineens Fred van Helden die ervoor zorgde dat de ‘last post’ werd gespeeld. Dat was echt een kippenvelmoment. Na afloop heb ik nog kort met de veteranen gepraat. Ze beloofden dat ze mij nooit in de steek zouden laten. En ze hebben woord gehouden. Uit eerbetoon aan mijn vader draag ik nu het veteranentenue en op aanraden van de bestuurskring in Den Bosch draag ik ook zijn veteranenspeld. Ik heb er zo’n fijne vriendenkring aan overgehouden en dat is mede dankzij de inzet van Anne en Dinny.

Grote eer

Iedere uitvaartondernemer zal waarschijnlijk vinden dat hij zich onderscheidt van anderen, maar bij Anne en Dinny Besems is dat écht het geval. Zij tonen een grote mate van betrokkenheid met de nabestaanden en houden contact. Zo heeft Anne mij bijvoorbeeld gevraagd om een aquarel te maken van de skyline van Gorkum. Hij had weleens de skyline van andere steden gezien op rouwdrukwerk, maar iets met de skyline van Gorkum was er nog niet. Ik vond het zó’n grote eer om dat te mogen doen! Ik kon er al mijn gevoel in kwijt en gaandeweg het proces kroop ik als het ware ín de tekening. Ik heb de skyline van Gorkum gemaakt met daarvoor een stukje rivier. Water is de bron van alle leven. Het symboliseert dat je weer teruggaat, stroomopwaarts, naar de bron waar alle leven begon. Ik hoop dat nabestaanden, die voor dit ontwerp kiezen, er troost in kunnen vinden.

gemakkelijke weg

‘We kiezen niet voor de gemakkelijke weg, wel de beste’

/in /door

De reclamebranche: dat is waar Anne Besems zijn loopbaan begon. Het organiseren van evenementen, maar ook het -bedenken van relatiegeschenken en kerstpakketten. En dan allemaal met een creatieve inslag. Altijd op zoek naar vernieuwing en innovatie, kritisch op het gebied van duurzaamheid én met oog voor detail. Dat kenmerkt hem ook in zijn huidige rol als uitvaartverzorger.

Uitvaartbranche

‘Ik kwam al vroeg in aanraking met de uitvaartbranche door mijn vader’, begint Anne. ‘Hij zat in de verzekeringen en bood samen met plaatselijke uitvaartondernemers een op maat gemaakte uitvaartverzekering aan. In 1989 had ik al mijn diploma van Stivu (Stichting Vakexamens Uitvaartzorg) op zak, met als doel om in de uitvaartzorg aan het werk te gaan. Ik zag toen al dat dit een waardevol beroep is. Het leek mij mooi om mensen bij te staan, om zo een waardig en respectvol afscheid vorm te geven. Achteraf was ik nog wat te jong voor dat type werk en daardoor ben ik via wat omwegen in een heel andere sector beland. Ik was toen al een organisator in hart en nieren en ben in 1993 een organisatiebureau gestart om bedrijfsfeesten en openingen te organiseren. Daar kwam al snel de vraag naar voren of ik reclameartikelen kon regelen waardoor ik in de reclame gerold ben. In 2011 was de rek er uit. Internetconcurrentie en de crisis speelden parten.’

Zelfstandige uitvaartbegeleider

‘De krant. Ik weet het nog goed. Ik sloeg de pagina open van de vacatures en mijn oog viel op een advertentie waarin ze een zelfstandige uitvaartbegeleider zochten. Ik had de juiste papieren op zak, dus ik dacht: ze zoeken mij! Het leek een match en ik kon al op korte termijn aan de slag. Toen ik eenmaal begonnen was, merkte ik dat de opgelegde tijdsdruk van bovenaf mij niet beviel. Een uitvaart is iets persoonlijks in mijn beleving. Dat houd je dichtbij je, ook als uitvaartverzorger. Ik heb dat jaar meer dan 120 uitvaarten mogen verzorgen. Dat zijn er veel, kan ik je vertellen. En dat gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Daarnaast was het werken in loondienst, oftewel in een keurslijf van een ander, ook niet echt mijn ding na bijna 20 jaar zelfstandig ondernemer te zijn geweest Ik ben een organisator, en perfectionist, met hart voor de zaak en daarnaast ontzettend eigengereid’, lacht Anne. Uiteindelijk heb ik mijn droom waargemaakt en wederom mijn eigen onderneming gestart, in de uitvaartzorg!’

24/7

Dinny haakt aan: ‘In de eerste jaren hebben we eigenlijk ons privéleven aan de kant gezet. We hadden geen back-up en in de uitvaartzorg moet je 24 uur per dag bereikbaar zijn. Mensen weten veelal niet wat ze overkomt wanneer ze een dierbare verliezen en wij proberen ze zoveel mogelijk te ontzorgen. Dit doen wij door te luisteren, vragen te beantwoorden en vooral veel rust te brengen. Als wij zaken uit handen nemen, kunnen de nabestaanden in alle rust afscheid nemen van hun dierbare. Verder is tijd ondergeschikt bij ons. We nemen tijdens het aannamegesprek waarbij de uitvaartwensen worden besproken dan ook alle tijd, zodat alles in alle rust besproken kan worden. Sommige mensen willen gewoon hun verhaal kwijt. Zonder haast. De situatie is al verdrietig genoeg.’

Niet gemakkelijk

Anne wordt op dat moment even weggeroepen omdat er telefoon voor hem is. Bij terugkomst mengt hij zich weer in het gesprek: ‘Er is een baby overleden. Daar moet ik altijd even van bijkomen’, zegt hij duidelijk geëmotioneerd. Na een korte pauze vervolgt Dinny het gesprek: ‘De laatste verzorging en het opbaren doen wij allemaal zelf. Het is heel belangrijk dat de mensen een goed gevoel hebben over hoe hun dierbare in de kist ligt. We gaan best wel heel ver in de verzorging van de overledene, we besteden hier ook veel tijd aan, met of zonder de aanwezigheid en/of hulp van familie. Zijn de sokken van de overledene bijvoorbeeld vergeten? Wij hebben altijd extra sokken in de kast liggen die we de overledene kunnen aantrekken. We kiezen niet voor de gemakkelijke weg: wel de beste.’

Familie

Nadat Anne zich herpakt heeft, geeft hij aan: ‘Het raakt mij altijd, een jong iemand of een kind dat overlijdt. Dat is iets waar je nooit aan zult wennen. Dan vervolgt hij: ‘Wanneer ik bij een familie over de drempel stap, kijk ik eerst altijd even rond. Dat geeft mij inzicht en informatie over de familie. Ik probeer ook altijd mee te denken als het budget beperkt is, benadrukt Anne. ‘In onze regio doen wij veel eenvoudige uitvaarten zonder al te veel poespas. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!’

Bijzonder en bizar

Dinny lacht: We hebben families waar wij nog steeds contact mee hebben. Dan staan we in de supermarkt of drogist en dan komt er iemand aangelopen: ‘Ik moet je eerst even zoenen!’ Dat soort dingen zijn hartstikke mooi. Sommige families kennen wij al jaren en dat schept een band.’ Anne voegt toe: ‘Ik weet nog wel dat iemand tegen mij zei: ‘Ik heb een bijzonder mens leren kennen en daarmee bedoel ik jou! Het is zó bijzonder wat je voor onze familie gedaan hebt. Ik zal reclame voor je maken!’, niet wetende op dat moment dat diegene een half jaar later zelf kwam te overlijden. Bijzonder en bizar eigenlijk.

Eerbetoon: Afscheidscentrum De Engel

De naam van Afscheidscentrum De Engel is een eerbetoon aan de overleden ouders van Dinny Besems-van Engelen. De nalatenschap van haar ouders heeft er onder andere voor gezorgd dat we ons eigen Afscheidscentrum konden realiseren. ‘Ik ben ontzettend trots op dit mooie eerbetoon’, aldus Dinny. Afscheidscentrum De Engel beschikt over een sfeervolle aula (tot ongeveer 100 personen) voor condoleances en/of afscheidsplechtigheden. Het parkeerterrein achter het afscheidscentrum biedt plaats aan ongeveer 45 auto’s.

Kleine dingen maken het grote verschil

Wat opvalt is het oog voor detail bij Besems Uitvaartverzorging. Dit zijn simpele extra’s als een leesbril op de de condoleancetafel. De tafel is ook wat hoger, zodat je er goed bij kunt staan. Zelfs de stopcontacten in heel het afscheidscentrum zijn paars/grijs van kleur. In het heren- en damestoilet zijn geen drempels, zodat deze toegankelijk zijn voor rolstoelen en rollators. Maar ook betrokken medewerkers denken mee: even iemand in de jas helpen of alvast kaarsjes klaarzetten die de nabestaanden kunnen aansteken. Deze details zorgen voor een warme plek om op een prettige manier afscheid te nemen.

Besems Uitvaartverzorging steunt Stichting Ambulance Wens Nederland

/in /door

Stichting Ambulance Wens Nederland is een groep van 270 medisch geschoolde vrijwilligers die dagelijks gratis laatste wensen vervullen van immobiele (mensen die afhankelijk zijn van ambulancevervoer) terminale patiënten met behulp van speciaal daarvoor ontwikkelde ambulances.

Maatschappij

Wij van Besems Uitvaartverzorging staan midden in de maatschappij en willen graag wat terugdoen. Bij het bedenken van een goed doel hoefden we niet lang na te denken. Stichting Ambulance Wens Nederland doet zulk bijzonder werk door al die vrijwilligers die zich met passie en liefde voor de mensen inzetten om hen een onvergetelijk moment te bezorgen. Nog één keer naar de dierentuin, toch nog aanwezig kunnen zijn op de bruiloft van een kleindochter, nog één keer varen over de rivier etc. etc. De liefde en passie waarmee de vrijwilligers dat doen, delen wij in ons werk. Daarom hebben we dit goede doel gekozen om ons steentje aan bij te dragen.

Stichting Ambulance Wens

Voor elke door Besems Uitvaartverzorging verzorgde uitvaart wordt een vast bedrag gedoneerd aan de Stichting Ambulance Wens

Doneer nu! – NL61 RABO 0112 9246 11

duurzaamheid

Duurzaamheid in de uitvaartbranche

/in /door

Je kunt de krant niet openslaan of de tv aanzetten, of je leest, ziet of hoort wat over ‘duurzaamheid’. Het lijkt bijna een modewoord waar veel over te doen is, maar toch is het belangrijk om daar af en toe serieus bij stil te staan. Want wat kun je daar zelf aan bijdragen en in hoeverre wil je daar als onderneming mee aan de slag?

Duurzaamheid

Met de geplande nieuwbouw van Besems Uitvaartverzorging is al veel rekening gehouden met duurzaam bouwen en energiezuinige oplossingen. Maar ook in hun dagelijks werk zijn Anne en Dinny Besems hiermee bezig. ‘Wij bekijken steeds kritisch wat we kunnen doen op het gebied van duurzaamheid. Dinny en ik hebben twee kleinkinderen en we willen dat de wereld voor hen straks ook nog wat moois te bieden heeft. Daarom zijn we in ons bedrijf gaan rondkijken wat er verbeterd kon worden. We wilden wel wat op het gebied van duurzaamheid betekenen, mits de uitvaart er niet duurder op zou worden. Want dan streef je je doel voorbij. We willen niet dat dergelijke maatregelen ten koste gaan van onze klanten.’

Duurzame kisten

‘Eén van de dingen die we veranderd hebben, zijn bijvoorbeeld het aanbod van onze kisten. Zo zijn we helemaal gestopt met het aanbieden van kisten van mdf. Dit materiaal is erg milieuonvriendelijk en voor dezelfde prijs kun je ook een kist van vuren- of populierenhout leveren.’

Duurzame keuzes

‘De loopkoets die we regelmatig inzetten bij begrafenissen, is ook een duurzame keus. De 500 meter naar de begraafplaats is prima te voet af te leggen. En daarmee bespaar je een autorit waarbij uitlaatgassen worden uitgestoten.’ Dinny vult haar echtgenoot aan: ‘Ook al het papier en het disposable materiaal dat we voor het sanitair en in de horeca gebruiken is van gerecycled materiaal.’ Anne knikt instemmend: ‘Elke keer als we iets tegenkomen dat voor dezelfde prijs duurzamer kan, voeren we dat in. Het gaat daardoor soms met kleine stapjes, maar we zijn er wel mee bezig. En straks, als we in ons nieuwe pand zitten, zal dat alleen nog maar toenemen.’

uitvaartzorg

De uitvaartzorg geeft me veel voldoening

/in /door

Denyse Kamerman-van der Kooij | uitvaartleidster en verzorgster

Ik ben op een bijzondere manier bij Besems Uitvaartverzorging terechtgekomen. Na het overlijden van mijn vader, hebben we Anne ingeschakeld en hij heeft alles op een erg prettige manier verzorgd. Op de uitvaart kwamen veel meer mensen af dan we hadden voorzien. Toen Anne een paar weken later voor het nagesprek bij ons langskwam, zei ik dat ik, als het weer eens zo druk was, best wilde bijspringen in de bediening.

Uitvaartzorg?

Anne had daar wel oren naar, alleen had hij andere plannen over de invulling. Hij zag voor mij mogelijkheden om hem te ondersteunen bij het verzorgen van overledenen of het leiden van een uitvaart. Eenmaal thuis heb ik het daar eerst met mijn man over gehad. Was dit wel iets voor mij? Onze conclusie was dat het geen kwaad kon om het gewoon te proberen. Ik kon immers altijd nog terug als het me niet beviel. Maar van dat laatste is absoluut geen sprake.

Erg mooi

Aan Anne heb ik een goede leermeester. Hij leidt mij helemaal zelf op. Zoals de eerste keer dat ik iemand die was overleden moest verzorgen. Eerlijk gezegd vond ik het best spannend en daarom bleef ik eerst een beetje achter Anne staan. Maar na een paar minuten merkte ik dat het helemaal niet eng of griezelig was, maar juist heel mooi. Sindsdien doe ik het ook gewoon zelf. Ik vind het ook mooi wanneer ik opmerkingen hoor als: ‘Dit is precies zoals mama was’. Dat is voor mij de bevestiging dat ik het goed heb gedaan.

Veel voldoening

Ik ging al regelmatig met Anne mee wanneer hij na een overlijden een eerste bezoek bracht aan de familie. Onlangs had Anne een week vakantie en vond hij de tijd rijp om mij te laten waarnemen. Gelijk de eerste dag van Annes afwezigheid kreeg ik een melding van een overlijden en moest ik dat eerste bezoek zelf afleggen. Eigenlijk ging het heel natuurlijk. Je moet mensen gewoon behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Ik was ontroerd door de liefde waarmee de man, die ik bezocht, over zijn overleden vrouw praatte. Dat was zó mooi! Het voelde heel fijn om wat voor deze man te mogen betekenen en dat ik daadwerkelijk wat voor hem kon doen. En voor de dingen waarover ik twijfelde, was Anne gewoon telefonisch bereikbaar. Dit werk geeft me enorm veel voldoening.

crematie

Crematie: steeds meer mensen kiezen ervoor

/in /door

Wist je dat cremeren in Nederland pas sinds 1955 is toegestaan? Voor die tijd was het illegaal. Tegenwoordig worden er meer mensen gecremeerd dan begraven, en daar kunnen tal van redenen voor zijn. Het is goedkoper, de urn met as kan mee naar huis én, voor velen ook niet onbelangrijk, is het duurzamer dan begraven.

Crematorium

Die duurzaamheid staat ook bij het nog vrij nieuwe crematorium in Oosterhout hoog in het vaandel. ‘Bij de bouw in 2015 is alles in het werk gesteld om het milieu zo min mogelijk te belasten’, vertelt floormanager Gijs van der Eerden niet zonder trots. ‘Het gebouw is duurzaam en modulair gebouwd. Daarbij is gebruikgemaakt van duurzaam Accoya hout. We hebben zonnepanelen op het dak en voor het filter van het rookgaskanaal van de crematieoven is een extra filter geplaatst. De geactiveerde koolstof vangt alle schadelijke stoffen op in een gesloten systeem. Die komen dus niet in de buitenlucht terecht. Sommige mensen denken ten onrechte nog wel eens dat er iemand gecremeerd wordt wanneer ze bij ons rook uit de schoorsteen zien komen. Die ‘rook’ is echter niets anders dan waterdamp.’

Intiem

‘Het crematorium is dan ook eigentijds en modern, maar tegelijkertijd ook heel intiem’, vervolgt Gijs. ‘Het is kleinschalig: we hebben één aula en één restaurant. Daarmee bieden we het alleenrecht van de gereserveerde faciliteiten op de dag van het afscheid.’

Purple rain

‘We werken regelmatig samen met Anne Besems, hij is hier kind aan huis’, glimlacht Gijs. ‘Hij is bijvoorbeeld goed op de hoogte van de nieuwste audio- en visuele mogelijkheden waarmee onze aula is ingericht. Die combinatie van beeld en geluid versterkt elkaar en zorgt voor een stukje beleving. Anne weet hier elke keer goed gebruik van te maken. Zo heeft hij een keer een uitvaart verzorgd van iemand voor wie het nummer ‘Purple Rain’ veel betekende. Met de verlichting hebben we de aula helemaal paars kunnen kleuren. Die combinatie van dat geluid met die verlichting zorgde voor een intense beleving. Zoiets staat en valt bij de juiste inventarisatie van de wensen en hoe die worden geïnterpreteerd. Anne voelt dit altijd heel goed aan en brengt dat aan ons over, zodat wij er met onze faciliteiten op kunnen inspelen. Dan moet er vaak snel geschakeld worden. Zo’n afscheid moet gewoon helemaal goed zijn. Een passend afscheid. Een waardig afscheid. Je kunt het niet overdoen.’

Crematie en rouwproces

Steeds vaker komt het voor dat de naaste familie de overledene tot aan de oven wil begeleiden. Dat kan bijdragen aan een goed rouwproces. Na de crematie wordt de as, volgens wettelijke voorschriften, voor minstens 30 dagen in een speciale ruimte in het crematorium opgeslagen. Daarna wordt de as tijdens een gesprek aan de nabestaanden meegegeven.

Informatie

Yardenhuis van Brabant | Florijnstraat 60 | 4903 RM Oosterhout | 088-9273640

afscheidscentrum

Een energieneutraal afscheidscentrum

/in /door

Wie het afscheidscentrum aan de Kleine Haarsekade betreedt, wordt direct aangenaam getroffen door de warme en serene sfeer. Toch zijn er al vergevorderde plannen voor een nieuw uitvaartcentrum, omdat het huidige gebouw wat gedateerd raakt en niet meer volledig aan de eisen van deze tijd voldoet.

Afscheidscentrum

Architect Adelin Maurice heeft de eerste schetsen voor zich liggen. ‘Het nieuwe gebouw wordt op hetzelfde perceel gebouwd, maar dan net iets verder naar achteren’, wijst hij aan. ‘Het grote voordeel is, dat tijdens de nieuwbouw het huidige afscheidscentrum gewoon in bedrijf kan blijven. We moeten het goed plannen, zodat alles gewoon door kan gaan. Pas als het nieuwe afscheidscentrum helemaal klaar is, wordt het oude gebouw gesloopt, zodat er ook nog extra parkeerruimte kan worden gerealiseerd.’

Geschiedenis

De opdracht om de nieuwbouw te ontwerpen, heeft voor Adelin een bijzonder tintje. ‘Ik heb in het verleden 8 jaar bij het architectenbureau van Dinny’s vader gewerkt. Haar meisjesnaam is Van Engelen en daar is de naam van afscheidscentrum De Engel ook op geïnspireerd. Ik vind het leuk dat die naam op die manier weer is teruggekomen én dat ik deze opdracht voor Anne en Dinny mag uitvoeren. De geschiedenis herhaalt zich in zekere zin weer.’

Creatieve uitdaging

Een gebouw ontwerpen dat aan specifieke eisen moet voldoen én op een perceel van 20 x 220 meter gerealiseerd moet worden, is een creatieve uitdaging. ‘Maar dat is natuurlijk mijn vak’, klinkt het bescheiden. ‘Het perceel is inderdaad erg smal en daardoor wordt het nieuwe pand ook lang en smal. De afmetingen worden volgens deze eerste schets 14 x 65 meter’, checkt hij even snel de papieren. ‘Het moet uiteraard ook aan verschillende eisen en wensen voldoen. Op de begane grond komen er onder meer een ontvangstkamer, een koffieruimte en natuurlijk een aula. Deze ruimtes zijn vrij hoog. Op andere plaatsen in het gebouw is er ruimte voor een verdieping waarin kantoren en technische ruimtes kunnen worden gerealiseerd. De entree wordt dusdanig ­vormgegeven, dat de bezoekers, ook bij slecht weer, droog kunnen in- en uitstappen.’

Energieneutraal

Een ander wezenlijk uitgangspunt is om het gebouw energieneutraal te maken. ‘Bij de koeling van de overledenen komt warmte vrij, die we bijvoorbeeld kunnen gebruiken voor de verwarming van het gebouw’, vertelt Adelin enthousiast verder. ‘En zo zijn er natuurlijk meer voorbeelden. Het is een visie die de manier van bouwen en de gebruikte techniek zullen beïnvloeden en dat moet allemaal nog worden ingevuld. Dat is het grote voordeel van nieuwbouw: je kunt het helemaal volgens alle wensen en gericht op de toekomst vormgeven.’

De juiste stijl

Waar het afscheidscentrum nu ruimte biedt aan circa 100 personen, zal de nieuwbouw ongeveer 120 gasten kunnen herbergen. Adelin: ‘De sfeer moet wel intiem en persoonlijk blijven. We moeten dus ruimtes creëren waren mensen zich thuis voelen. Het wordt zoeken naar de juiste stijl die dat warme en nostalgische thuisgevoel én de uitstraling van een nieuw gebouw precies bij elkaar brengt. Dat is een prachtige uitdaging.’

Bestemmingsplan

Volgens Adelin kan het nog wel even duren, voordat de eerste spa de grond ingaat. ‘Momenteel loopt er een procedure om het bestemmingsplan te wijzigen. Op zich ligt die bestemming al op dit perceel, maar de positie van het gebouw schuift op dus moeten er eerst diverse onderzoeken plaatsvinden. De gemeente heeft haar bereidheid aangegeven om hierin mee te gaan. Ook voor omwonenden biedt de nieuwbouw alleen maar voordelen. Door de ruime parkeerplaats zal er door bezoekers van het afscheidscentrum nauwelijks meer in omliggende straten worden geparkeerd. Pas als het bestemmingsplan is gewijzigd, kunnen we de bouwplannen indienen. ‘Wanneer er met de bouw begonnen wordt, durft Adelin niet te voorspellen. ‘Dat blijft afwachten. Tot die tijd gaan wij de schetsen verder finetunen en de verbouwing voorbereiden. Dit gebouw moet er hoe dan ook gaan komen!’

Informatie

Maurice Architekten B.V. | Kalkhaven 36 | 4201 BB Gorinchem | 0183-631674
info@maurice-architekten.nl | www.maurice-architekten.nl

afscheidshuis

De voordelen van een afscheidshuis

/in /door

Tussen het moment van sterven en definitief afscheid nemen van een overledene moet er veel beslist en geregeld worden. Tegelijkertijd zijn dit de laatste dagen dat je nog bij de overledene kunt zijn. Hem kunt aanraken, naast hem kun zitten en in alle rust afscheid nemen. Kostbare dagen die je tot het uiterste wilt benutten. De realisatie van 24-uurskamers was al een grote uitkomst voor nabestaanden bij wie een thuisopbaring niet mogelijk of gewenst was, maar een afscheidshuis biedt nóg meer voor wie die laatste dagen bij een dierbare wil zijn.

Afscheidshuis

In Gorinchem is afscheidshuis De Lelie gevestigd. Door het afscheidshuid heeft de vroegere beheerderswoning van de oude algemene begraafplaats in de Lingewijk in Gorinchem een waardevolle, nieuwe bestemming gekregen. Het concept is gebaseerd op het principe van de 24 uurskamer waarbij nabestaanden 24 uur per dag de mogelijkheid hebben om bij de overledene te zijn.

Afscheid van overledene nemen

Afscheidshuis De Lelie gaat nog een stapje verder en is daarmee uniek in Nederland. Je hebt als nabestaande niet alleen een kamer, maar een heel huis tot je beschikking. De voormalige beheerderswoning is voorzien van een woonkamer, een keuken met alle voorzieningen, een slaapkamer en sanitaire ruimte én een aparte opbaarkamer. Je krijgt de sleutel van het huis, zodat je vanaf het moment van overlijden tot aan de afscheidsdienst bij de overledene in de buurt kunt zijn: wanneer en net zolang als je wilt. Ook ben je er vrij in om anderen in het afscheidshuis uit te nodigen om daar, in alle rust en privacy, afscheid te nemen van de overledene.

Wist je dat…

…afscheidshuis De Lelie ook kan worden afgehuurd voor kleinschalige bijeenkomsten, workshops en vergaderingen? Ook dan kun je gewoon gebruikmaken van de koffie- en theefaciliteiten.

Reactie van een nabestaande

‘Ik kijk met warme gevoelens terug op de dagen die ik doorbracht in De Lelie. Het voelde zo sereen. Na een maandenlange strijd was er voor mijn moeder een eind gekomen aan haar lijden en vechten tegen een ongeneeslijke ziekte. Ze had haar rust gevonden en lag daar zo mooi, met een zweem van een glimlach om haar mond. Het voelde bijna huiselijk en het was net alsof ze zo wakker kon worden. Het maakte de laatste dagen met mijn moeder extra waardevol en heeft me echt goed gedaan.’

uitvaartverzorger

‘Mijn ouders werken als uitvaartverzorger’

/in /door

Drie jaar geleden ben ik bij het bedrijf van mijn ouders, Besems Uitvaartverzorging, komen werken. Daarvoor was ik assistent-filiaalleidster in een kledingzaak, maar ik wilde graag iets anders. Mijn moeder had behoefte aan ondersteuning op de administratie en ik vind dat leuk werk.

Sharon Besems
Administratief medewerker

 

Werkzaamheden

De werkzaamheden zijn heel divers: van het verwerken van facturen en het bijhouden van de uren van medewerkers tot het maken van beschikbaarheidsroosters, werkbriefjes en de afbeeldingen voor de herdenkingsavond. Ik hou ervan om alles op orde te hebben en vind het fijn wanneer alles klopt. Er is altijd wel werk, op administratief of ander gebied, en daardoor is het hier nooit saai. Op de dagen dat ik hier werk, maandag en dinsdag, probeer ik alles zoveel mogelijk weg te werken en dat lukt me meestal aardig. Als er dan toch nog dringende zaken tussendoor komen, pakt mijn moeder dat op.

Uitvaartverzorger

Ik ben blij dat ik in het bedrijf van mijn ouders kan en mag werken. Ik had altijd al een goede band met hen, maar nu ik ze sowieso twee dagen per week zie en spreek, is die band alleen maar sterker geworden. Ze geven me het gevoel dat ze vertrouwen in me hebben, dat ik het goed doe en ze de zakelijke administratie met een gerust hart aan mij kunnen overlaten. Ik maak dingen overzichtelijk voor hun, waardoor zij zich volledig kunnen focussen op hun werkzaamheden.

Kinderen

Behalve dat het leuk is om voor mijn ouders te werken, heeft het ook voordelen met mijn zoontjes Bram (3) en Joep (1). Normaal gesproken hebben wij oppas voor hen, maar als dat om de een of andere reden niet doorgaat, kan ik ze gewoon meenemen naar mijn werk en past oma op (tenzij er een uitvaart of iets anders belangrijks is). De kinderen vinden dat hartstikke leuk: lekker kroelen met oma, gek doen met opa en ons van kantoor halen als we gaan lunchen. Voor hun is alles hier heel normaal. Zelfs de showtuin met grafstenen achter het uitvaartcentrum, waar Bram graag de visjes eten geeft, is voor hun de gewoonste zaak van de wereld. Ze mogen niet op de stenen staan, want dat is niet netjes, ook al zijn het showstenen. Wij praten in het bijzijn van de kinderen gewoon over de dood en leggen uit wat het betekent. Mijn vader waarschuwt er altijd voor dat je niet moet zeggen dat iemand heel lang slaapt. Verzin er geen verhaal omheen. Benoem het en leg uit dat diegene nooit meer terugkomt.

De dood

Zo hebben we dat laatst ook aangepakt toen de hond van mijn tante, die ’s maandags altijd op de jongens past, doodging. We hebben mijn vaders advies opgevolgd, want als iemand weet hoe je zoiets aanpakt, is hij het wel. Joep is nog te klein, maar Bram snapt en benoemt dat hij dood is en niet meer terugkomt.

Trots!

Ik ben ontzettend trots op mijn ouders en hoe zij hun bedrijf hebben neergezet. Ze zijn een geweldig team. Ze onderscheiden zich op veel manieren van andere uitvaartondernemingen, onder andere door de persoonlijke aandacht voor mensen en hun sfeervolle uitvaartcentrum. Ik zou echter nooit het werk van mijn vader kunnen doen. Ik heb er ontzettend veel respect voor, maar ik kan niet tegen al dat verdriet. Ik zou zo mee gaan zitten huilen. Op de administratie heb ik echter niet veel met het verdriet van nabestaanden te maken. Ik zie ze hooguit als ik eens bijspring in de catering wanneer er een grote uitvaart is of wanneer één van de koffiedames niet kan.

Een uitvaart met veel mogelijkheden

/in /door